Bizler duygularımızla yaşayan, duygularımızın sesini dinleyen varlıklarız. Akıl, idrak, merhamet duygusu insanlığın doğasında vardır. Bunu yaşatmak örnek teşkil eder. Bizler Atalarımızdan merhamet duygusunu miras aldık. Bizden sonraki kuşaklarada empati ve merhamet duygusunu miras bırakmalıyız. Bu miras sonsuz kuşaklar içinde var olmalı ve yaşatılmalı! Peki bu mirası yaşatmak için neler mümkün? 

Önce Canlılara merhamet! 
Hiçbir canlı uyutulmayı ve yok edilmeyi hak etmiyor. Düşünün bundan yıllar önce emekli amcalar, emekli teyzeler bahçesinde bir kap su bulundurur; kedi, köpek, kuş ne varsa içsin ferahlasın diye düşünürlerdi.  Şimdi bakıyorum kapısı önüne bir kap su bırakan insan sayısı maalesef azaldı! Unutmayalım bu dünya bize ait değil. Bu dünyanın sahibi bizler değiliz. Tabiat biz insanlara çok kızgın! 
Deprem olunca "ALLAHIM toprağa sakinlik ver" diyoruz. Değilmi? 
Peki biz bu toprağa ne ekiyoruz? Ne biçiyoruz? 
Bugüne kadar kaç fidan diktik? Kaç ağacı suladık?
Biz bu doğada yaşayabilmek için kaç canı yaşatabildik? 
Hadi gelin hep beraber vicdan muhasebesi yapalım! Biz bu Doğaya, bu Canlılara ne kattık? 
Tabiat bize çok kızgın! Depremler, seller, afetler başımıza inanın sebepsiz gelmiyor! 
İlahi Birlik Yasası hiç istisnasız bir düzen içinde işliyor! 
Hepimiz bir Fidan Dikelim! Hepimiz balkonumuzda, kapımız önünde bir kap su bulunduralım! İnsan olmanın vazifesini merhametle ve empatiyle yerine getirelim... 
Sevgiler